ชื่อตามบัตรประชาชน นาย จิตรภณ อำนาจ ชื่อที่เรียกตามหาตัว เอ็ม  เกิด วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ.2529

อายุก็ปาไป 21 ปีพอดิบพอดี เลือดกรุ๊ป B  สูง 175 เซนติเมตร น้ำหนัก 58 กิโลกรัม  แอบอยู่ที่จังหวัดพิษณุโลก

(เมืองแห่งกล้วยตาก) ศึกษาหาความรู้อยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม (ส่วนทะเลแก้ว) โปรแกรมออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม ปี 2 ครับผม

 

 

เข้าสู่การแข่งขันแบบจริงๆจังๆเมื่ออายุ  19 ปี  (ปี 2548)

 

จริงๆแล้วชอบการแข่งขันรถมอไซค์มาตั้งแต่ ม. 3 แล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ลองขับขี่จริงๆ ได้แค่ดูที่เค้าถ่ายทอดสดทางทีวี และตามหนังสือรถจักรยายนต์เท่านั้นเอง  เพราะที่บ้านเค้าไม่สนับสนุนให้เราไปแข่ง มันจึงเป็นแรงกดดันอย่างมากและตั้งเป้าหมายกับตัวเองไว้ว่า เราต้องขี่รถแข่งให้ได้ จึงเป็นความมุ่งมั่นและเป็นแรงบันดานใจทำให้เราได้มาขี่รถแข่งจนสำเร็จ และมีผลงานจนถึงทุกวันนี้

 

เข้ามาขี่ครั้งแรกเลยก็สนามโกคาร์ทสปีดเวย์นี่แหละ ก็ พี่ตั้ม ( บุญนาค อินทรพยุง )

และ พี่ไอซ์ ( ณัฐพงษ์ ทานศิลา ) พี่ทั้ง 2 คนเค้าเปิดโอกาสที่ดี แนะนำและสอนการขับขี่ และทักษะต่างๆให้ผมมาโดยตลอด และคนที่ลืมไม่ได้ ก็ พี่ชาติ  ( ชาติชาย ศรีหอมชัย ) ผู้จัดการทีมชาติ โลตัส นี่แหละครับ ทำให้ผมได้เข้ามาสู่งานแข่งที่เชียงใหม่อย่างเต็มตัว

 

ทีม PTT IRC D.I.D MAGNUM RIED IT ดีซัส ชาติ โลตัส

 

 

ผลงานที่ภูมิใจที่สุดก็เมื่อ ปี 2548 งานแข่งของฮอนด้า สปอร์ตเดย์ จังหวัด ตาก ซึ่งตอนนั้นประสบอุบัติเหตุกระดูกข้อเท้าซ้ายร้าว ก่อนแข่งประมาณอาทิตย์นึง ผมเองก็ตัดเฝือกพ่นยาแก้ปวดกัดฟันทนขี่เลย  ประสบความสำเร็จครับ มันส์สะใจหนะแข่ง 15 รอบสนาม  เล่นซะที่ 1 เลย รุ่น ฮอนด้า โซนิค ท้องถิ่น เอาแบบว่าคนที่ไม่เจ็บมองหน้าเดินหนีกันหมดเลย

 

 

ร้ายแรงที่สุดน่าจะเป็นงาน ซูซูกิ (หลังซีคอนสแควร์) ประสบอุบัติเหตุตรงทางตรงก่อนเข้าโค้งแรก ก็กระดูกข้อเท้าร้าว และวันนั้นเดินทางไปแข่งคนเดียวด้วย บอกได้ 2 คำว่า สุดยอด เพราะผมเองต้องเดินจากสนามออกมารถรถเมล์ตรงหน้าห้างซีคอนสแควร์(นานมาก) ต้องค่อยๆเดินมาซึ่งอนนั้นทรมานมาก กว่าจะถึงหมดชิต เล่นซะแทบอยากร้องไห้เลย แต่เหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาด้วยดีถึงบ้านอย่างปลอดภัย

 

 

คิดว่าคนส่วนมากมองว่าวงการมอเตอร์สปอร์ตเป็นธุรกิจเสียมากกว่า คือ ต้องมีเงินอย่างเดียว ทำแล้วต้องได้ ไม่ยอมเสีย อะไรประมาณนั้น นักแข่งบางคนก็มุ่งแต่จะชนะอย่างเดียว ไม่มีน้ำใจนักกีฬา ส่วนตัวผมมองการแข่งขันรถจักรยายนต์เป็นกีฬา เราต้องมีมารยาท เคารพในกติการการแข่งขัน รู้จักคำว่าให้อภัยไม่ใช่ คุณขี่ตัดหน้าใช่มั๊ย ชนเลย อะไรอย่างนั้น ผมเองก็ไม่ได้หวังอะไรมากมายหวังแค่อยากแข่งต่อไปเรื่อยจนกว่าจะไม่ไหว ทำความฝันให้เป็นความจริง ถ้าทุกคนคิดอย่างผมคือไม่เอาเปรียบกัน แบ่งๆกันได้ ก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลยครับ  

 

 

ก็ขอขอบคุณ พี่แม๊ค เว็บ Mocyc.com ที่ยอมเสียเวลามาสัมภาษณ์ผมในครั้งนี้

ก็ฝากถึงผู้เข้าชมเว็บ Mocyc.com ทุกท่านคอยเป็นกำลังใจช่วยเชียร์ผมให้ได้เป็นแชมป์ภาคเหนือ ด้วยแล้วกันนะครับ ส่วนผลงานในปีนี้ผมเองก็ลงทำการแข่งในงาน SPEEDWAY ROADRACING 2007เก็บคะแนนชิงแชมป์ภาคเหนือ ลงทำการแข่งขันทั้งหมด 2 รุ่น บังลม 125 (วัดซีๆ) อันเดอโบน 125 (วัดซีๆ)

และ รายการ FM:T ROADRACING สนามแข่งไทยแลนด์เซอร์กิต จังหวัดนครปฐม

รุ่น SPARK 135 ONE MAKE RACK ก็มีการถ่ายทอดสดทางช่อง 7 สี ทุกวันศุกร์แรกของเดือน

และขอขอบคุณสปอนเซอร์ทั้งหลายที่ทำให้ผมได้ขี่รถแข่งตามความฝันของผมนะครับ

บริษัท ปตท. อุปกรณ์การขับขี่จาก PANDA RIDER ยางรถจักรยายนต์ IRC โซ่ D.I..D

หัวเทียน MAGNUM ล้อโล RIDE IT  โช๊ค DEEXUS สเตอร์กลึง F1

สำหรับเว็บ Moyc.com ก็เปรียบเหมือนครอบครัวของผมที่จะต้องเข้าไปใช้บริการทุกวัน มีทั้งความรู้ต่างๆไขข้อข้องใจ และสามารถตั้งกระทู้ต่างๆที่เราสงสัยได้ ก็ขอให้เว็บ Mocyc.com อยู่คู่กับชาว 2 ล้ออย่างนี้ไปนานๆนะครับ

 สุดท้ายนี้ก็ขอฝากให้เพื่อนๆพี่ชาว Mocyc.com ขับขี่รถด้วยความระมัดระวัง (แต่อย่าให้ใครแซง) ขับขี่ทุกครั้งอย่าลืมสวมหมวกกันน๊อคด้วยนะครับ ปลอดภัยไว้ก่อน ขอบคุณครับ